Την στιγμη που γραφονται αυτες οι γραμμες δεν υπαρχει εκλογικο αποτελεσμα, μονο καποιες αρχικες εκτιμησεις. Αλλα το ψυχανεμισμα μου με κανει να ελπιζω, με κανει να νιωθω οτι η χωρα μου πλεον ξυπναει. Οτι θελει συνειδητοποιημενα πλεον μια καθαρη δημοκρατια.
Οταν ημουν στο δημοτικο ειδα τη χωρα μου να στηριζει ενα ψευτικο κεντρο-αριστερο ΠΑΣΟΚ. Με τα λιγα που καταλαβαινα εβλεπα οτι κανουμε καποια ιδεολογικα βηματα προς την αριστερα. (παιδικη αγνοια).Οταν ημουν στο λυκειο με τρομο ειδα τη χωρα μου να στηριζει μια trendy επιφανειακη ΝΔ. Δηλαδη οτι επελεξε την δεξια του κλαμπ, των δημοσιων σχεσεων και του light εθνικισμου. Η παιδικη αγνοια γκρεμιστηκε αποτομα. Η ελπιδα για τη νεα γενια χαθηκε οταν ειδα πως λειτουργει το συστημα της ψηφου και οχι της ιδεας (sic!) μεσα στο πανεπιστημιο
Ενα πραγμα υπηρχε σταθερο μεσα σ'ολα αυτα, οι κομμουνιστικες μου ριζες. Μια αθωα προσηλωση των δικων μου στην ιδεολογικη βαση του ΚΚΕ. Οτι και να γινοταν, πιστευαν στη φανελα. Οταν ακουγαν την ιδια κασετα και πιστευαν, οταν εβλεπαν τα ιδια ατομα και πιστευαν, ακομα και οταν υποπτευονταν την μη-εφαρμοσιμοτητα της κασετας και πιστευαν και ψηφιζαν. Μιλαω για εκεινη την μη κομματικοποιημενη πιστη στον κουμουνισμο που εκφραζοταν απο το ΚΚ. Μια πιστη απο την οποια δεν παρεκλιναν ποτε εδω και δεκαδες χρονια και εκλογικες διαδικασιες. Κι ας διαφωνουσα εγω.
"Δεν μπορεις να στηριζεις τα ιδια χωρις να βλεπεις τι γινεται τριγυρω σου" ελεγα. Εβλεπα τα παντα να αλλαζουν, την αριστερα (και για μενα και τη διανοηση) να πεθαινουν και κυριως εβλεπα τους παντες να ειναι αδιαλλακτοι. Να μην θελει κανενας να συζητησει και να βρει μια ακρη για το καλο του τοπου. Αρχικα δεν μπορουσα να μην σεβαστω τις θεσεις ανθρωπων που εζησαν δικτατορια και ειχαν και εκεινοι τις ριζες τους. Με την παροδο του χρονου ομως αλλαζα κι εγω. Διαφωνουσα πιο εντονα. Ειχε ερθει η ωρα να μιλησω. "Δεν μπορεις να στηριζεις το ανεφικτο πλεον" ειπα και ας ηξερα οτι θα οδηγηθουμε σε ατελειωτες συζητησεις και διαφωνιες. Αλλα τουλαχιστον εμεις συζητουσαμε.
Καλως η κακως, η αριστερα σημερα εκφραζεται απο το ΣΥΡΙΖΑ.Η βομβα της ημερας για μενα ηταν η μεταστροφη του πατερα μου. Μια μεταστροφη που την ειδα σε πολλους του ΚΚ. "Δεν μπορω να τους περιμενω αλλο" μου ειπε. Δεν το περιμενα. Καποιες θεσεις-μπετο εσπασαν. Γνωριζω πως θα ενιωσε ο πατερας μου μετα απ'αυτο, σαν να ειχε βγει γυμνος στην Ομονοια. Αλλα αποφασισε να βγει απο την ιδεολογικη βολη και το εμφυτο ενστικτο του γιατι αγανακτισε. Γιατι θελει αλλαγη εφαρμοσιμη. Και ειμαι περηφανος που ειδα στον πατερα μου τα λογια του Γκαντι: "Γινε εσυ ο ιδιος η αλλαγη που θες να δεις στον κοσμο".
Ευχαριστω για την ελπιδα οτι ακομα ο κοσμος σκεφτεται
Μπραβο, πατερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου