Must be Greece?

της Δήμητρας Ψαχούλια

Ξενυχτισμένη σηκώθηκε να πάει στο πολύ σοβαρό επαγγελματικό τραπέζι .Είναι ένα από τα πολλά που την καλούν το τελευταίο διάστημα, όχι βέβαια γιατί επιζητούν την παρέα της, αλλά γιατί μαζί της πρέπει να κλείσουν εκκρεμότητες του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Δεν έχει μάθει να σηκώνεται πρωί, της ήταν δύσκολο! Βέβαια τώρα οι καιροί δυσκόλεψαν αρκετά και είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να δουλέψει (σοβαρά).. Τόσο καιρό έπινε το καφεδάκι της ανέμελα, πάρκαρε το αυτοκινητάκι της στο γκαράζ της, διάβαζε τα περιοδικά της , έβλεπε φίλους και γνωστούς τα πρωϊνά πριν τη δουλειά της και φυσικά έμεναν οι δουλειές για την επόμενη μέρα...! Από Δευτέρα δίαιτα..που λέμε..! Είχε βέβαια φίλες, οι οποίες δουλεύανε σκληρά, δε χρέωναν το νοικοκυριό τους με περιττά έξοδα,ήταν προνοητικές.! Λίγες είναι , σκέφτηκε! Ψιλά γράμματα.

Έβαλε τα τακούνια της και βάφτηκε...! Κούκλα απ’ έξω..! Από μέσα μια ψυχολογία μαύρη και καταθλιπτική. «Έτσι όπως τα έκανα...καλά να πάθω! Τόσα χρόνια δεν έβλεπα; Δεν καταλάβαινα; Δεν ένιωθα;» Και έβλεπε και καταλάβαινε και ένιωθε και διαπίστωνε (κυρίως) αλλά ΔΕΝ έπραττε ή έπραττε εσφαλμένα. Γιατί μια σωστή πράξη πρέπει να γίνεται και στο σωστό χρόνο, αλλιώς χάνει και τη σημασία της.

Διέσχισε την πόλη με το αυτοκίνητό της για να πάει στο τραπέζι. Κίνηση. Ο καθένας παρκάρει όπου θέλει, κάνει ό,τι θέλει. Το χέρι αμέσως στην κόρνα. ΕΙΝΑΙ ΑΓΧΩΜΕΝΗ. ΕΧΕΙ ΑΡΓΗΣΕΙ (ως συνήθως). Πάλι κλειστοί δρόμοι; Πάλι άνθρωποι στους δρόμους, θιγμένοι και μη θιγμένοι (είναι αυτοί που ξεβολεύονται), που δυσκολεύουν τους συνανθρώπους τους; Πάλι φωνές χωρίς αποτέλεσμα;

Φτάνει! Αγχωμένη, προβληματισμένη, χαμένη, αδιάβαστη, μη ενημερωμένη καλά, με μια μικρή όμως αισιοδοξία μέσα της καθώς ξέρει πως πάντα ξεφεύγει έστω και την τελευταία στιγμή. Της τα έχουν άλλωστε διηγηθεί και οι πρεσβύτεροι πως και στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις δυσκολίας πάντα ξέφευγαν αφήνοντας παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές..

Κάθισε!! Αμηχανία στο τραπέζι! Οι υπόλοιποι είναι κάπως φιλικοί μεταξύ τους (βέβαια για πόσο καιρό ακόμα ουδείς ξέρει! Αλλάζουν οι σχέσεις των ανθρώπων από μέρα σε μέρα). Νόμιζε πως θα κάτσει στο τραπέζι να συζητήσει. Λάθος! Την ενημέρωσαν απλώς! Όχι για το μενού φυσικά.! Ως προς αυτό της είπαν!! Λιτά θα φας! Ως προς τη δυσκολία της κατάστασής της. Είναι όπως όταν πάσχεις από την επάρατο νόσο! Ξέρεις πως έχεις καρκίνο, όσο πιο νωρίς το διαπιστώσεις τόσο το καλύτερο ΑΛΛΑ... κανείς δε σου εξασφαλίζει τα αποτελέσματα της χημειοθεραπείας καθώς και τον ακριβή χρόνο που σου απομένει! Γίνονται και θαύματα σκέφτηκε!

Αλλά ποιο θαύμα θα σε γλιτώσει από τον ίδιο σου τον εαυτό; Αυτό είναι το βασικό σου πρόβλημα αγαπημένη μου. Ως πότε τα επιτεύγματα των προγόνων σου θα είναι δικαιολογία στα δικά σου σφάλματα;

Άκουγε προσεκτικά, σκεπτόμενη πώς θα ανακοινώσει μετά στις στενές παρέες της που τόσα χρόνια ζούσαν από την αδυναμία της και πλούτιζαν, τις σκληρές αυτές «ενημερώσεις και οδηγίες». Αγχώθηκε πάλι.

Βέβαια.. χαμογελάει αμυδρά! Δεν την πολυτρομάζουν και όλα αυτά! Μη νομίζεις..! Ξέρει πως όσο και αν την πιέζουν, έχει χρόνο μέχρι να αποφασίσουν και αυτοί αν θα τη σώσουν για να τη σώσουν ή αν θα τη σώσουν για να σωθούν (επικρατέστερο το δεύτερο). Γιατί όλο αυτό το παιχνίδι που θυμίζει MONOPOLY, ενέχει και κινδύνους που ίσως ούτε και οι πιο έξυπνοι από τους ομοτράπεζους θα μπορούν να διανοηθούν.Το θέμα είναι τώρα πως σήκωσες την κάρτα που λέει «ΠΛΗΡΩΣΕ .....€ ΑΛΛΙΩΣ ΠΑΣ ΦΥΛΑΚΗ»...

Ας ελπίσουμε πως με σκληρή δουλειά και αλλαγή της νοοτροπίας σου θα βγεις από τη φυλακή που φυλακίστηκες από μόνη σου κατά κύριο λόγο (βοήθησαν και οι ΑΛΛΟΙ κάπως). Αγχώθηκε λίγο πάλι.. Σηκώνεται και φεύγει ανήσυχη..

Την προλαβαίνει ο σερβιτόρος..: «Κυρία Ελλάδα  ξεχάσατε το παλτό σας!»

Σας ευχαριστώ..! Εδώ ξέχασα ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ..